Patrimonio

Esta capela está situada no cemiterio vello, que funcionou como tal ata 1960. Da igrexa  románica,  S. XI- XII, só se conserva o presbiterio con  canecillos  románicos e  saetera, en exterior; no interior contémplanse as columnas  románicas da capela.

Este cruceiro data do ano 1879 e representa a escena do Desencravo,  momento no que Jesús de  Nazaret, axudado por José de  Arimatea e  Nicodemo con María  axeonllado é baixado da cruz.

Este templo é de estilo  neoclásico na súa fachada. Fundada por dona Josefa Armeiro no ano 1856. Pertence ao convento da Orde das  Trinitarias.

Rematada en 1434, esta igrexa declarada Ben de Interese Cultural é un templo representativo do estilo gótico galego dunha soa nave e capela maior  poligonal cuberta por bóveda de  crucería que ao exterior vese reforzada por un remate ameado.

Esta igrexa presenta planta de cruz grega. No seu cemiterio atópase a sepultura do escritor Antón Avilés de Taramancos.

Fundada no ano 1327 polo arcebispo compostelán  Berenguel de  Landoira, a súa efixie aparece no  tímpano da fachada principal, onde está representada a escena da Epifanía

Este templo de traza barroca e nave de cruz latina, presenta a singularidade de ter a súa orientación contraria ao habitual da maioría das igrexas, aquí atópase a ábsida cara ao oeste e a porta frontal de entrada cara ao leste.

A actual data de 1867. Presenta fachada de fábrica de  sillería de trazado simple e gran sobriedade cunha  hornacina na que aparece a imaxe da Asunción. Impón en altura a súa torre-campanario realizada polo mestre canteiro “Pepe dá  Agulla” en 1950.

Este templo é de orixe  románico con importantes modificacións en séculos posteriores. A ábsida, tanto no seu interior como no seu exterior, conserva o estilo  románico.

Esta igrexa é de estilo barroco e dedicada a San Antonio de  Padua, imaxe que se ve na  hornacina, e que loce baixo un impoñente escudo dado que era unha capela particular fundada polo cóengo da Catedral de Santiago, Antonio de Castro Romero.

Templo de estilo  oxival-renacentista. Responde o trazado de planta de cruz latina con brazos do cruceiro curtos onde se albergan capelas con bóvedas de finais do gótico tardío.